Nie ma prawnych regulacji, które określają sposób dokumentowania przeglądów gaśnic w firmach. Ich producenci, udzielając stosownych autoryzacji na wykonywanie czynności serwisowych, wymagają jedynie naklejania na gaśnicę etykiety konserwacji.
Etykieta konserwacji gaśnicy
Na etykiecie konserwacji gaśnicy powinny być podane następujące dane:
– nazwa i adres jednostki konserwującej (zakładu serwisowego),
– nazwisko i podpis konserwatora,
– data (rok, miesiąc) konserwacji,
– termin wykonania następnego przeglądu (okres ważności przeglądu).
Sama etykieta stanowi głównie potwierdzenie wykonania usługi serwisowej, nie daje jednak odpowiedzi na takie pytania, jak:
- Czy właściwy jest dobór liczby i asortymentu gaśnic w zależności od rodzaju oraz rozmiarów zagrożenia?
- Jaki jest stan techniczny i sprawność gaśnicy?
- Ile gaśnic skierowano do naprawy warsztatowej i które z nich kwalifikują się do złomowania?
- Czy i kiedy wymieniano w gaśnicach środek gaśniczy?
- Jakie gaśnice podlegają rewizji dozoru technicznego?
- Czy są zastrzeżenia do rozmieszczenia lub oznakowania gaśnic w firmie?
Dodatkowy protokół i książeczka gaśnic
W związku z powyższym konserwatorzy w praktyce najczęściej sporządzają dodatkowo odrębny protokół z przeglądu gaśnic lub też dokonują wpisów w ich książeczce (druki takich protokołów i wzory książeczek ustalane są indywidualnie przez poszczególne zakłady serwisowe).
Na pytania odnośnie doboru liczby i rodzaju gaśnic, na temat rozmieszczenia i oznakowania odpowiada również instrukcja bezpieczeństwa pożarowego obiektu, w którym się one znajdują. Każdy właściciel lub zarządca budynku ma obowiązek sporządzenia i aktualizowania instrukcji bezpieczeństwa pożarowego.