Dobierając podręczny sprzęt gaśniczy do firmy, trzeba przede wszystkim uwzględnić charakterystykę magazynowanych, przerabianych i transportowanych materiałów palnych oraz elementów stanowiących wyposażenie i aranżację pomieszczeń.
Jednym z czynników decydujących o skuteczności gaśniczej podręcznego sprzętu gaśniczego, takiego jak gaśnice i agregaty, jest rodzaj zastosowanego w nich środka gaśniczego.
Pamiętać należy, że obiekty powinny być wyposażone w gaśnice przenośne spełniające wymagania Polskich Norm będących odpowiednikami norm europejskich (EN) dotyczących gaśnic lub w gaśnice przewoźne.
Zakres stosowania środków gaśniczych określony jest umownie za pomocą symboli literowych ustalonych dla poszczególnych grup pożarowych:
- A – pożary materiałów stałych, zwykle pochodzenia organicznego, których normalne spalanie zachodzi z tworzeniem żarzących się węgli, na przykład: drewna, papieru, tworzyw sztucznych, tkanin,
- B – pożary cieczy i topiących się materiałów stałych, na przykład: benzyn, alkoholi, lakierów, rozpuszczalników,
- C – pożary gazów, na przykład: metanu, acetylenu, wodoru, gazu ziemnego,
- D – pożary metali, na przykład: magnezu, glinu, sodu, potasu,
- F – pożary mediów kuchennych (roślinnych lub zwierzęcych olejów i tłuszczy) w urządzeniach kuchennych.
Czasem na etykietach niektórych, zwłaszcza starszych, egzemplarzy podręcznego sprzętu gaśniczego (gaśnic) można jeszcze znaleźć literę E. Tym symbolem oznaczano sprzęt przeznaczony do gaszenia również instalacji i urządzeń elektrycznych pod napięciem. Obecnie takich oznaczeń praktycznie się nie stosuje, jest za to umieszczana informacja tekstowa w tym zakresie.
Literowe oznaczenia grup pożarów to bardzo ogólny i mało precyzyjny podział. Dlatego, dobierając sprzęt gaśniczy w firmie, trzeba zwrócić szczególną uwagę na możliwie uniwersalne środki gaśnicze. Najskuteczniejszymi i najbardziej uniwersalnymi środkami gaśniczymi, które stosowane są w podręcznym sprzęcie gaśniczym, będą przede wszystkim proszki gaśnicze oraz CO2.